Αγαπητοί μαμά και μπαμπά, πέθανα σήμερα. Είχατε κουραστεί με εμένα και με πήγατε στο καταφύγιο. Στάθηκα άτυχος όμως, γιατί εκεί ήταν υπερπλήρες. Τώρα βρίσκομαι μέσα σε μια μαύρη πλαστική σακούλα στο χώρο της υγειονομικής ταφής. Κάποιο άλλο κ...ουτάβι θα πάρει το σχεδόν αχρησιμοποίητο λουρί μου, το οποίο αφήσατε πριν φύγετε. Το κολάρο μου ήταν βρώμικο και πολύ μικρό, αλλά μου το έβγαλε... μια κυρία π...ριν με στείλει στους ουρανούς. Θα μπορούσα να ήμουν ακόμα στο σπίτι αν δεν είχα μασήσει τα παπούτσια σας? Δεν ήξερα τι ήταν, αλλά ήταν από δέρμα και βρίσκονταν στο πάτωμα. Απλά έπαιζα. Είχατε ξεχάσει να πάρετε παιχνίδια για κουτάβια. Θα μπορούσα να ήμουν ακόμα στο σπίτι αν είχα εκπαιδευτεί? Με το να μου τρίβετε τη μύτη μου πάνω σε αυτά που έκανα, ένοιωθα ντροπή που έπρεπε να κάνω την ανάγκη μου. Υπάρχουν βιβλία και δάσκαλοι που θα σας δίδασκαν πώς να με μαθαίνατε να πήγαινα ως την πόρτα. Θα μπορούσα να ήμουν ακόμα στο σπίτι, αν δεν είχα φέρει τους ψύλλους μέσα στο σπίτι; Χωρίς φάρμακο κατά των ψύλλων, δεν μπορούσα μόνος μου να τους διώξω από πάνω μου, μετά που με αφήσατε στην αυλή για μέρες. Θα μπορούσα να ήμουν ακόμα στο σπίτι, αν δεν γάβγιζα; Απλά έλεγα μόνο, «Φοβάμαι, είμαι μόνος μου, εδώ είμαι, εδώ είμαι! Θέλω να είμαι ο καλύτερος σας φίλος." Θα μπορούσα να ήμουν ακόμα στο σπίτι, αν σας είχα κάνει ευτυχισμένους? Με το να με χτυπάτε δεν μου μάθατε το πως. Θα μπορούσα να ήμουν ακόμα στο σπίτι, αν είχατε το χρόνο να με φροντίσετε και να μου μάθετε τρόπους? Μετά την πρώτη εβδομάδα δεν μου δώσατε προσοχή και ξόδεψα όλο μου το χρόνο περιμένοντας σας να με αγαπήσετε. Πέθανα σήμερα. Με Αγάπη, το κουτάβι σας.