Η υιοθεσία ενός σκύλου από ένα κυνοκομείο είναι αρχικά μια πράξη που αποδεικνύει μεγάλη αγάπη για τα ζώα. Αλλά για να είναι επιτυχημένη τόσο για το σκύλο όσο και για την καινούρια του οικογένεια, καλό είναι να γνωρίζουμε ποια είναι αυτά τα σκυλιά και πώς ζουν αυτή την οδυνηρή περίοδο της ζωής τους.
Γνωρίζουμε τις διάφορες περιπτώσεις που μπορούν να οδηγήσουν ένα σκύλο στο κυνοκομείο. Σκύλοι που έχoυν χαθεί και δε βρίσκεται ο ιδιοκτήτης, σκύλοι που έχουν εγκαταληφθεί στο δρόμο, που έχουν πεταχτεί από ένα αυτοκίνητο, έχουν μείνει δεμένοι κάπου, τους έχουν ξεχάσει επίτηδες στον κτηνίατρο κι ακόμα εκείνοι που τους έχουν πάρει από τα αφεντικά τους λόγω κακής μεταχείρισης. Είναι επίσης πολύ λυπηρό αν αναλογιστούμε πως η μεγαλύτερη πλειοψηφεία των σκύλων που βρίσκονται σε κάποιο άσυλο είναι γιατί τους παράτησαν εκεί οι οικογένειες τους.
Συνήθως οι άνθρωποι που οδηγούν το ζώο τους σε άσυλο, σίγουρα δεν είναι τόσο αδιάφοροι όσο εκείνοι που το πετούν από το αυτοκίνητο, αλλά σίγουρα είναι το ίδιο ανεύθυνοι. Σπάνια υπάρχει πραγματική αιτία για την εγκατάλειψη ενός ζώου, ενώ άλλοι αποφασίζουν να διηγηθούν μία μελοδραματική ιστορία, καταλήγοντας: «Το αγαπάμε γιαυτό θα επιλέξουμε αυστηρά μόνο ζωόφιλους».
Όποιος και να είναι ο λόγος, από τη στιγμή που ο σκύλος ξαφνικά βρίσκεται σε άλλο περιβάλλον, χωρίς την οικογένεια του, σίγουρα βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση στρες.
Χάνοντας την οικογένεια του ο σκύλος, χάνει και την ταυτότητα του. Φανταστείτε πως μπαίνει φυλακή ενώ είναι αθώος. Από τη μία μερα στην άλλη, χάνει την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους, χάνει την ελευθερία του, τις συνήθειες του, την αγάπη των ανθρώπων του. Μέσα σε λίγα μόνο λεπτά η ζωή του αλλάζει και βρίσκεται μόνος του σε ένα εχθρικό περιβάλλον που δε γνωρίζει, που όλα είναι εχθρικά και θορυβώδη, με έντονες μυρωδιές, με ξένους και αγχωμένους ανθρώπους τριγύρω. Οι μέρες περνούν και κάθε μέρα είναι ίδια με την προηγούμενη.
Ένας σκύλος που έχει χαθεί ή εγκαταληφθεί στο δρόμο τρέχει απελπισμένος δεξιά κι αριστερά προσπαθώντας να βρει κάποιο γνωστό του σημάδι. Μέσα στην ταραχή του δεν έχει επίγνωση του κινδύνου και πολλά από αυτά τα σκυλιά καταλήγουν σε βίαιο θάνατο. Για να πιάσει κανείς αυτά τα σκυλιά πρέπει να χρησιμοποιήσει την πονηριά ή διάφορα άλλα μέσα. Καθώς έχουν αγχωθεί, είναι δύσπιστα προς τους ξένους και καμιά φορά και επιθετικά. Δεν είναι πάντως γενικός κανόνας, γιατί πολλά από αυτά ψάχνουν για την παρουσία κάποιου άλλου προσώπου και δε διστάζουν να το ακολουθήσουν με τη θέλησή τους.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως ο σκύλος αυτός έχει κιόλας ξεχάσει το αφεντικό του. Αλλά δεν μπορεί να ζήσει χωρίς την ανθρώπινη συντροφιά, την οποία είχε συνηθίσει από τη στιγμή που γεννήθηκε και που είναι η σιγουριά της ζωής του. Θα μπορούμε να σύγκρίνουμε τη συμπεριφορά των σκύλων εκτροφής που ζουν ομαδικά και εκείνων που οι δυσκολίες της ζωής τα οδήγησαν σε κάποιο άσυλο. Ίδια ομαδική ζωή και καμιά φορά το ίδιο περιβάλλον. Υπάρχει ωστόσο μια μεγάλη διαφορά:
Τα πρώτα έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σ' αυτό το περιβάλλον. Δε γνωρίζουν λοιπόν παρά μόνο αυτό και τους αρκεί. Σε τέτοιο σημείο που μερικά από αυτά όταν έχουν ζήσει και μεγαλώσει πάνω από τους τέσσερις μήνες στα εκτροφεία δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σ' ένα καινούργιο περιβάλλον. Οι δυσκολίες αυτές οφείλονται μάλλον στην ανεπαρκή κοινωνικοποίησή τους ως προς τη συντροφιά του ανθρώπου. Τα σκυλιά που φτάνουν στο άσυλο έχουν πίσω τους ένα παρελθόν και μερικά από αυτά είναι αρκετά μεγάλα στην ηλικία και συνήθως έχουν ζήσει κοντά στο άνθρωπο κι έχουν διαμορφώσει κοντά του το χαρακτήρα τους.
Παρελθόν, συνθήκες εγκατάλειψης ή παραπλάνησης, ψυχικό τραύμα από το κλείσιμο στο άσυλο, όλους αυτούς τους παράγοντες πρέπει να τους λάβουμε υπόψη όταν αποφασίζουμε να υιοθετήσουμε ένα σκύλο από κυνοκομείο. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το ζώο θα βρίσκεται σε κατάσταση σοκ, μεγάλο ή μικρό, που εξαρτάται από τα ίδια τα ζώα αλλά και από το χρόνο που βρίσκονται στο άσυλο. Όταν το πάρετε στο σπίτι σας θα ξέρετε πως θα περάσει μια περίοδο συναισθηματικής ανάρρωσης. Όσο περισσότερο έχει παραμείνει εκεί, τόσο τα συμπτώματα θα είναι πιο βαριά. Με την απουσία του ανθρώπου τα σκυλιά είναι πολύ ευαίσθητα, ενώ οι γάτες, λέγεται, πως τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα. Έχουν επίσης διατηρήσει πολύ πιο έντονο το ένστικτο του κυνηγού, που τα περισσότερα σκυλιά δε χρησιμοποιούν πια για να εξασφαλίσουν την τροφή τους.
Περνώντας την πόρτα του κυνοκομείου ο σκύλος δεν ξέρει τι τον περιμένει. Όσο όμως αρχίζει να συνειδητοποιεί την παρουσία των ομοίων του και την αγωνία που εκφράζουν τα γαυγίσματά τους, τόσο αρχίζει να ανησυχεί. Νιώθει αυτό το φόβο που τον κατακλύζει όταν τον πηγαίνουμε στον κτηνίατρο, με τη διαφορά ότι εκεί θα φύγει το πολύ σε μία - δύο ημέρες, αναλόγως με την περίπτωση και έτσι δε θα προλάβει να ζήσει μεγάλο σοκ, καθώς μετά από λίγες ώρες, θα βρίσκεται πάλι στο ζεστό του σπίτι, με τους αγαπημένους του ανθρώπους.
Στο άσυλο ο χωρισμός είναι οριστικός και ο σκύλος απομακρύνεται άμεσα. Τα διάφορα προβλήματα συγκρούσεων που προκύπτουν, οι άνθρωποι του κυνοκομείου προσπαθούν να τα λύσουν όπως μπορούν, όμως επειδή ο χώρος μοιάζει με φυλακή ζώων, η λύση των προβλημάτων δεν είναι πάντα εφικτή, έχοντας σαν δεδομένη την απουσία των μελών της οικογένειας. Τα άσυλα εξασφαλίζουν (ή θα έπρεπε να είναι έτσι) μία μεταβατική περίοδο για τα ζώα. Οι άνθρωποι που βρίσκονται εκεί, πρέπει να ασχοληθούν με εργασίες ρουτίνας, οπως το καθάρισμα και το φαγητό και γιαυτό δεν υπάρχει ποτέ χρόνος για ενασχόληση με τους σκύλους, ώστε να μην ξεχνούν την ανθρώπινη επαφή. Αντίθετα, σε πολλά κυνοκομεία άλλων χωρών (που λειτουργούν αντίθετα από την εύκολη λύση της ευθανασίας), τα ζώα φροντίζονται από πολλούς εθελοντές καθημερινά, βγαίνουν βόλτες και είναι αρκετά κοινωνικά ώστε να μπορέσουν να ενταχθούν γρηγορότερα στο νέο περιβάλλον της οικογένειας που θα τα επιλέξει μια μέρα.
Να είστε εκεί για την καλύτερη συναισΘηματική ανάρρωση
Από τη στιγμή που ένας σκύλος θα μπει στο κυνοκομείο, δε παύει να εκφράζει την απελπισία του, να ρίχνεται στα κάγκελα, κάποιες φορές να δείχνει τα δόντια του, να γαυγίζει, ή να κλαίει. Όταν κάποιος επισκέπτης πλησιάσει, η ταραχή του διπλασιάζεται. Υπάρχουν και άλλοι που δε γαυγίζουν, αλλά κάθονται ήσυχοι σε μια γωνιά, με το βλέμμα γεμάτο απορία και θλίψη. Αυτοί οι σκύλοι συνήθως έχουν κατάθλιψη και αν δεν ασχοληθεί κάποιος μαζί τους άμεσα, θα αρχίσουν να αρνούνται την τροφή πολλές φορές με θλιβερή κατάληξη.
Στα ελληνικά κυνοκομεία δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Δεν υπάρχει δυνατότητα βόλτας, με αποτέλεσμα τα ζώα να ξεχνούν τις συνήθειες τους και οι φυσικές τους ανάγκες να βρίσκονται στον ίδιο χώρο που ζουν τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ο σκύλος που είναι καθαρός, θα δυσκολευτεί περισσότερο να προσαρμοστεί, αλλά αναγκαστικά αργά ή γρήγορα θα προσαρμοστεί. Όταν όμως φύγει από εκεί, η νέα του οικογένεια θα πρέπει να τον βοηθήσει να μάθει από την αρχή τις καλές συνήθειες, με υπομονή και αγάπη, αντίστοιχη με αυτή που θα είχε για ένα κουτάβι. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι βιάζονται, αρνούνται να προσαρμοστούν λίγες μέρες στις προσωρινές ανάγκες της ανάρρωσης και να βάλουν σε πρόγραμμα το σκύλο τους και έτσι ο σκύλος επιστρέφει πάλι στον ίδιο χώρο.
Η παραμονή στο χώρο αυτό, αλλάζει το χαρακτήρα του ζώου, μπορεί να γίνει επιθετικός, δειλός, αντικοινωνικός, υπερευαίσθητος, ανυπάκουος. Ένας σκύλος με τέτοια χαρακτηριστικά πρέπει να παίρνει μεγάλες δόσεις αγάπης και τρυφερότητας, χωρίς να πρέπει να δώσει τα ίδια, χωρίς καν να πρέπει να υπακούσει σε εντολές. Η οποιαδήποτε εκπαίδευση ενός σκύλου, μπορεί να είναι επιτυχής όταν ο σκύλος εμπιστεύεται τους ανθρώπους γύρω του και μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους. Βοηθείστε τον να ξαναβρεί την εμπιστοσύνη του στον άνθρωπο, με υπομονή, ηρεμία και καμία απότομη κίνηση, φωνές ή τραβήγματα από παιδιά. Αφήστε τον μόνο του στο χώρο του, κατά προτίμηση σε ένα μαλακό καθαρό στρώμα, να ησυχάσει και θα έρθει κοντά σας από μόνος του όταν νιώσει ασφάλεια. Τότε θα έρθει και η στιγμή που θα δείτε και τον πραγματικό χαρακτήρα του. Φροντίστε να του βάζετε φαγητό σε ένα συγκεκριμένο σημείο μακρυά από το στρώμα του, να του μιλάτε και μετά να τον αφήνετε μόνο του να εξερευνήσει το χώρο του και να μυρίσει το φαγητό του με ησυχία χωρίς να είστε κοντά.
Τη στιγμή που θα τον δείτε να έρχεται κοντά σας, έχετε ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα στην επικοινωνία με τον νέο σας συγκάτοικο και πρέπει να είστε πολύ χαρούμενοι γι'αυτό.
Το τέλος της ανάρρωσης, η αρχή της νέας ζωής
Όταν θα καταλάβει πως το σπίτι σας είναι και δικό του και πως μπορεί να σας έχει εμπιστοσύνη, ο σκύλος που έχει υποστεί κακοποίηση ή άλλες τραυματικές εμπειρίες, θα γίνει ο καλύτερος σύντροφος. Σκύλοι δειλοί ή επιθετικοί, βρίσκουν την ισορροπία τους κοντά στη νέα τους οικογένεια, μέσα σε μικρό μόνο χρονικό διάστημα απόλυτης ηρεμίας.
Το σημαντικότερο είναι οι νέοι του άνθρωποι να κατανοήσουν το δύσκολο παρελθόν του σκύλου τους και έτσι θα είναι επιτυχημένη η επαναπροσαρμογή του και πιο δυνατή η αγάπη που θα του δείξει.
Κάτι που πρέπει να προσέξετε από την αρχή, είναι πως ο νέος σας σύντροφος θα πρέπει να ανταποκρίνεται κυρίως στα συναισθηματικά σας κριτήρια και όχι στα αισθητικά. Είναι σημαντικό να διαλέξετε ένα σκύλο που πιστεύετε πως μπορεί να προσαρμοστεί στο δικό σας τρόπο ζωής.
Ένας σκύλος με ισχυρό κυριαρχικό χαρακτήρα, θα πρέπει να βρει άνθρωπο με αντίστοιχη ζωή με πολλά ενδιαφέροντα και επιβλητική στάση, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως θα του φέρεται άσχημα. Ένας ηλικιωμένος σκύλος θα πρέπει να δοθεί σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, αντίθετα με τα κουτάβια που δε θα πρέπει να τα παίρνουν άνθρωποι μεγάλης ηλικίας. Να είστε σίγουροι πως υπάρχει ένας σκύλος για εσάς σε κάθε κυνοκομείο ή ισως και περισσότεροι, αρκεί να επισκέπτεστε συχνά τον χώρο που θα επιλέξετε, για να γνωρίσετε σιγά σιγά αρκετούς και να δείτε ποιος είναι ο ιδανικός σύντροφος και σε ποιον θα αποφασίσετε να αλλάξετε τη ζωή.
Καλό είναι να μην επιλέγετε με την πρώτη ματιά, γιατί αυτό μπορεί να είναι αρνητικό για την μελλοντική σας επαφή.
Μαρίνα Λυμπεροπούλουadmin@pets.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου